Weekend

Terwijl het in Europa weekend is en heel wat mensen vrijaf hebben, zijn wij in Egypte aan onze eerste volle werkweek begonnen. Een week die hier in Sekem (en elders) 6 dagen duurt met 54u arbeid voor iedereen en vrijaf op vrijdag.

Vorige donderdag maakten we dus de eerste afsluit van de werkweek mee. Tegen 16u komen alle werknemers en leerlingen van de beroepsopleiding samen op het plein tussen 2 bedrijven in. Men maakt er een spiraalvormige kring in verschillende rijen om de meer dan 1000 deelnemers een plekje te geven. Ik kwam er aan rond 15u50 samen met Sarah, een collega van de nursery. Even vroeg ik me af of er nog wel mensen zouden komen, maar tegen 16u stroomden ze bijéén; vanuit alle hoeken en paden kwamen mensen aangestapt en in enkele minuten tijd was een enorme kring gevormd. Het meest diepgaande moment voor mij is wanneer die grote massa tot stilte komt en je de verbindende energie van mens tot mens voelt stromen. Iedereen samen op één lijn naast elkaar; leerlingen, koks, leraren, administratief medewerkers, onderhoudsmensen, managers, arbeid(st)ers, verpleegkundigen, chauffeurs... Mannen en vrouwen, jongens en meisjes, Europeanen, Egyptenaren, donkere of blekere huid, jong en ouder... Er is de verwelkoming door iemand van de familie Abouleish, een korte toespraak door iemand anders, de vraag aan ieder diensthoofd wat ze de voorbije week van werk realiseerden, ... En dan geeft iedereen een hand, wordt er een mensenketting gemaakt en wordt de spreuk van Rudolf Steiner door al die mensen uitgesproken. Het klinkt als een belofte aan je eigen ziel en aan de ziel van het universum: het schone bewonderen, het ware behoeden, het edele vereren, het goede besluiten, dit leidt een mens in zijn leven tot doelen, in zijn handelen tot ‘t juiste, in zijn voelen tot vrede, in zijn denken tot licht; en leert hem vertrouwen op goddelijke leiding in alles wat is: in ‘t wijd heelal, in de eigen ziel. Na de spreuk stroomt de kring in een paar rijen uitéén nadat iedereen persoonlijk een hand ontving en gaf aan iemand van de familie Abouleish of hun naaste medewerker. Over Sekem valt een rust. Alleen wie woont op het domein blijft achter. Je voelt metéén de drukte van de werkweek wegvallen, stappen naar huis heeft iets vrolijks en bevredigend. Het gevoel dat ik kan hebben wanneer ik een prachtig opgekomen, goudbruin gebakken quiche uit de over haal; ik aanschouw dit resultaat van telen, tot oogsten en bereiden, voel diepe dankbaarheid en blijheid en kijk genietend uit naar de rijkdom van smaken. Zo ging ik de rustdag tegemoet; dankbaar om de voorbije werkweek, genietend van wat ik mocht ervaren, delen en vol 'goesting' uitkijken naar de vrije dag om daarna terug vreugdevol aan de slag te gaan.

Geniet van jullie weekend daar in België en elders!