Nog 12 dagen en dan landen we terug in België en zit ons Egypte-avontuur er op.
Sinds maart 2017 heb ik niks meer geschreven voor deze blog. Ondanks dat er heel veel gebeurde. Wat me belette te schrijven was wellicht mijn Belgische voorzichtigheid niemand voor de borst te stoten. Ik voelde steeds meer vragen en bedenkingen in me rijzen rond Sekem. Ik zag, hoorde, ervoer zoveel dingen die in me een innerlijke strijd op gang brachten en me deden twijfelen of ik wel verder kon participeren aan dit project. Eind september nam ik een definitieve beslissing om Sekem te verlaten na één van de meest beklijvende werkervaringen in mijn leven ooit te hebben meegemaakt. Jan rondde zijn projecten af begin november.
Ik ben dankbaar voor dit jaar. Jan en ik laten onze sporen na, net zoals onze collega's, de kinderen en jongeren, ... bij ons sporen achterlaten en ons rijker maakten. We komen thuis met valiezen vol extra ervaring, verhalen, vriendschappen, ...
Ons leven is definitief veranderd. Een nieuwe draad, nieuwe onbekende wegen...
Bedankt voor de vele steun het voorbije jaar, de voorbije maanden. En tot avontuurs!
