De tuinstoelen in de achtertuin van het guesthouse staan kriskras door elkaar. Ze zijn de laatste getuigen van een intense feestweek die gisterenavond ten einde liep.
De eerste gasten zijn net terug huiswaarts vertrokken. 6u30 in de morgen. Ik twijfelde even of ik in pyjama nog afscheid zou gaan nemen, maar besloot dat ik er nog te nachtelijk uit zag. Dus zwaaide ik in gedachten naar Dick die keurig op tijd de andere Nederlanders opwachtte in zeteltjes van de hall van het hotel. Ik zag jou maar jij mij niet Dick!
Wat een feest was het. Al maanden vooraf werd alles keurig gepland en werkten ontelbare mensen aan de voorbereiding van dit dubbele jubileum. Sekem bestaat 40 jaar en Dr. Ibrahim werd er 80. 40 was hij dus toen hij besloot -na een lang verblijf in het buitenland- terug te keren naar zijn geboorteland om al zijn talenten te gaan inzetten op zijn visioen; de woestijn vruchtbaar maken. Hij wist dat wanneer de aarde mensen te eten gaf, deze mensen ook voedsel voor hun ziel innamen en die zielen op hun beurt ook vruchtbaar zouden worden ten goede van het leven.
Wat maakt dat één enkel mannetje dit onmogelijke toch mogelijk maakte? Grootheidswaanzin. Dream big, las ik ooit. Hij durfde het om groot te dromen. 'En als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt' schrijft Paulo Coelho in zijn bestseller De Alchemist. Zo is het. Ook waanzinnig moet je zijn. Gewoon gek genoeg om schop per schop, meter per meter een put te gaan graven; de brandende zon in je nek, het zweet dat parelt langs je rug… Gek genoeg om te geloven dat er water zal zijn. Gek genoeg om tegen de stroom in te gaan. Om te doen wat nooit eerder was gedaan. Het zijn grote gekken die de wereld transformeren.
Dr. Ibrahim heeft -tot op vandaag- wilskracht, doorzettingsvermogen, een eigen zin, een liefdevol hart en bijzonder veel charmes. En bovendien een oersterk geloof dat wanneer je ten goede het leven dient, het Leven jou zal dienen.
Hij deed het niet alleen. Zijn onmogelijke droom werd het universum in gekatapulteerd en resoneerde met ontelbare mensenzielen overal ter wereld die de roep herkenden en soms hebben en houden achterlieten om de droom vorm te geven.
De voorbije week gonsde het hier dus van de gasten uit India, Zuid-Afrika, Scandinavië, Europa, het Midden-Oosten, … De hele wereld was vertegenwoordigd. Ook enkele (ex)bestuursleden van de Nederlandse Vriendengroep van Sekem waren reeds vorige zaterdag aangekomen. Het was een hartverwarmend weerzien met Dick die vorig jaar de reis naar hier begeleidde waar ook Jan en ik aan deelnamen. En het was een bijzonder leuke ontmoeting met Maaitie die oorspronkelijk hier de nursery zou coachen maar op het laatst moest afhaken waardoor ik het overnam. We ontmoetten ook voor het eerst Bert met wie we al meerdere keren gemaild hadden en zijn lieve vrouw Tina. We hebben ontzettend genoten van de uitstappen samen en de vele interessante gesprekken die we de voorbije dagen konden voeren. Maaitie breit er nog een tiental dagen aan om onder andere ook letterlijk te gaan breien; er is nog zoveel knutselwerk te doen voor de nursery. Bedankt lieve mensen voor jullie steun. Dit maakt, draagt en ontwikkelt Sekem dag na dag.
De feestweek ging van start met de diploma-uitreiking van de allereerste afgestudeerden aan de Heliopolis-universiteit van Sekem. Een universiteit waar duurzame ontwikkeling als focus geldt. Ook daar droomt men groot. Het gaf me hoop toen de decaan van de Faculty of Engineering vertelde over de vele (onderzoeks-)projecten die er lopen. Zo wordt een app ontwikkeld die alle afval in Caïro in kaart zal brengen om dan gerichte opruimacties te kunnen ondernemen. De universiteit werkt ook mee aan het ontwikkelingsproject van de Western Desert; men wil er een gigantisch gebied vruchtbaar en bewoonbaar maken om zo miljoenen mensen weg te halen uit de Nijldelta en Caïro die kreunen onder overbevolking.
Op woensdagavond was er een verrassingsconcert in Heliopolis-universiteit door het Caïro-orkest en koor waarin ook enkele Sekembewoners zingen. Händel stond op het hoofdmenu aangezien de Messiah één van de lievelingswerken van Dr. Ibrahim is. Rafik en Conny van Sekem schitterenden beiden tijdens een solo-lied en vervoegden daarna terug het koor waar ook Angela, Mr. Marienfeld en Elisabeth op het podium prijkten.
Gisteren was dan de grote dag voor het jaarlijkse Sekem-lentefeest rond 21 maart. Metéén ook het verjaardagsfeest van Dr. Ibrahim die op 23 maart het levenslicht zag. Martina had een opvoering gecreëerd die het onstaan en de ontwikkeling van Sekem in woord, muziek en beeld bracht. Klein en groot waren er bij betrokken en de vloeiende bewegingen, de prachtige kostuums, de mooie muziek, … maakten er een wonderschoon schouwspel van. Er waren soms eindeloze speeches tot vervelens toe van de kleuters. Maar iedereen wilde dan ook zijn dank en appreciatie betuigen en Dr. Ibrahim en zijn werk eren. Rond 16u werd het theaterfeest afgerond door het schoolkoor waarna alle Sekem-medewerkers het weekend inzetten. Voor de buitenlandse gasten wachtte er nog een barbecue en een cadeautjesronde vergezeld met geïmproviseerde creatieve gelukwensen in het hotel.
'Ik ben jullie en jullie zijn mij' was één van de wijze uitspraken van Dr. Ibrahim toen hij iedereen na afloop bedankte. Ja, zo is het. Ieder op zijn beurt, op zijn plek doet iets waanzinnigs groots ook al lijkt het bijzonder klein. Iedere daad ten goede van het leven weerspiegelt de liefde die het hele universum steeds verder ontwikkelt. Alles begint met liefde en eindigt met liefde. 'Ook als er niks meer zou zijn, blijft de liefde over'. Alweer wijze woorden van de wijze man die gisteren gevierd werd.
Hij leve lang, hij leve lang. Ook al wordt zijn tijd in de zichtbare wereld steeds korter, lang zal hij hoe dan ook verder leven.
