Huwelijksfeest gemist

Er moet me iets van het hart. In Gent (België) is er commotie ontstaan nadat een moslim bruidegom weigerde de hand te schudden van de vrouwelijke burgemeester toen ze hem bij het binnenkomen van de bruidszaal op het stadhuis gedag wou zeggen. 'Met een klein deel van de moslimgemeenschap is iets grondigs mis', stelt ze. Dit is haar verslag (overgenomen van deredactie.be): 'De bruidegom weigert ostentatief mijn uitgestoken hand en mompelt: "Ik mag u geen hand geven". Stomp in mijn maag. "Excuseer?" Waarop hij verduidelijkt: "Ik geef vrouwen geen hand, alleen mijn eigen vrouw"."Ik sta perplex, twijfel wat ik hiermee aan moet. Overmand door verontwaardiging en boosheid voltrek ik snel het huwelijk. Ik overhandig zijn vrouw op het einde het trouwboekje en richt me ten slotte tot de man met de mededeling dat wat hij hier doet onaanvaardbaar is. Ik zeg ferm dat in ons land mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn en dat hoe hij handelt, in strijd is met de gelijkwaardigheid en niet oké is. Ik stap vervolgens boos weg.'

Kijk, van zo'n reacties word ik triest. Mocht mevrouw Bracke dit 'deel' van de moslimgemeenschap kennen, dan zou ze misschien begrijpen dat dit voor sommige moslims een manier is om hun respect te uiten tegenover hun eigen vrouw en ook tegenover haar als vrouw en haar eventuele echtgenoot. Vaak heeft dit niks met extremisme te maken. De vrouw van één van onze beste vrienden schudt niet de hand van Jan en dit respecteren we. Soms moeten we voorbij onze eigen vooroordelen of ons ego stappen en proberen te begrijpen wat achter een bepaalde houding zit voor we ons laten overmannen door verontwaardiging en boosheid. Metéén de pers bellen en de publieke opinie nog meer op stang jagen, lijkt me in deze dagen geen goed idee. Want waar mevrouw Bracke bezorgd om is, namelijk fundamentalisme en extremische, stimuleert ze bij de bevolking van autochtone afkomst.

Hier in Sekem ervaar ik hoe gemakkelijk het kan zijn. We respecteren mekaar; of je moslim bent of niet-moslim, of je gelovig bent of ongelovig, of je bepaalde tradities volgt of niet… Het is een kwestie van met open hart iemand tegemoet te gaan. Dan overstijg je vooroordelen en leer je de mens achter zijn uiterlijk gedrag kennen. Zo groeit respect en echte multi-culturaliteit en zo wordt in de toekomst mevrouw Bracke misschien uitgenodigd voor het huwelijksfeest dat ze nu ongetwijfeld missen moest.